பாமினி விஜயநகர அரசுகள் Online Test 11th History Lesson 7 Questions in Tamil

(குறிப்பு: நான்கு அரசுகள் தேவகிரியின் யாதவர் (மேற்குத் தக்காணம்/தற்போதைய மகாராஷ்டிரா) ஹொய்சாலரின் துவாரசமுத்திரம் (கர்நாடகா) வாரங்கல் பகுதியை சார்ந்த காகத்தியர் மதுரையை சார்ந்த பாண்டியர்)

(குறிப்பு: தென்னிந்திய அரசுகள் சேர்த்து வைக்கப்பட்டிருந்த தங்கள் செல்வங்களின் பெரும்பகுதியையும் தில்லி சுல்தானியத்தின் படையெடுப்பின் போது இழந்தன.)

(குறிப்பு: தலைநகர் மாற்றத்தின் போது தேவகிரி தௌலதாபாத் என்று பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது. ஆனால் இம்முயற்சி தோல்வியடைந்து மக்கள் பெருந்துயருக்கு ஆளாயினர். மீண்டும் தன் தலைநகரை தில்லிக்கு மாற்றியபோது முகமது பின் துக்ளக்கின் தென் பகுதி மாகாண ஆளுநர்கள் தங்களை சுதந்திர அரசர்களாக அறிவித்தனர்.)

(குறிப்பு: ஜாபர்கான் பாமன் ஷா என்ற பட்டத்தைச் சூடி பாமினி அரசவம்சத்தைத் (1347-1527) தோற்றுவித்தார்.)

(குறிப்பு: 1336 ஆம் ஆண்டு விஜயநகரைத் தலைநகராகக் கொண்டு (தற்போதைய ஹம்பி) விஜயநகர அரசு தோற்றுவிக்கப்பட்டது.)

(குறிப்பு: மேலும் இராணுவத்திற்குத் தேவைப்படும் குதிரைகளை இறக்குமதி செய்யவும், மேற்குக் கடற்கரையிலுள்ள கோவா, ஹனோவர் துறைமுகங்களைக் கட்டுப்படுத்தவும் இடைவெளியில்லாமல் கடுமையாகப் போரிட்டனர்.)

(குறிப்பு: ராயவாசகமு என்பது தெலுங்கு மொழியில் எழுதப்பட்ட இலக்கியம் ஆகும்.)

(குறிப்பு: டோமிங்கோ பயஸ் – போர்த்துகல் நாடு, நூனிஸ் – இத்தாலி.)

(குறிப்பு: வராகன் என்ற தங்க நாணயங்கள் வெவ்வேறு இந்து தெய்வங்களின் உருவங்களையும் காளை, யானை, கன்ட பெருண்டா என்ற கற்பனைப் பறவை ஆகிய விலங்கு உருவங்களையும் தாங்கியுள்ளன.)

(குறிப்பு: குல்பர்கா, தெளலதாபாத், பீடார், பெரார் ஆகியவை பாமன்ஷா ஆட்சியின் நான்கு மாகாணங்களாகும்.)

(குறிப்பு: அலாவுதீன் ஹசன் பாமன்ஷாவின் ஆட்சிக் காலம் 1347 - 1358. (11 ஆண்டுகள்))

(குறிப்பு: பாமன்ஷா வாரங்கல் மற்றும் ரெட்டி அரசுகளான ராஜமுந்திரி, கொண்டவீடு ஆகியவற்றிடமிருந்து வருடம்தோறும் கப்பம் பெற அவர் மேற்கொண்ட முயற்சி பல போர்களுக்கு இட்டுச்சென்றது.)

(குறிப்பு: இப்போரின் முடிவில் வாரங்கல் போர் நஷ்டஈட்டை வாரி வழங்கியது. கோல்கொண்டா கோட்டை முதலாம் முகமது வசமானது. அங்கிருந்த கருவூலங்கள், ரத்தினக்கற்கள், பாமினி அரசின் வசமாயின.)

(குறிப்பு: நீல வண்ண மாணிக்கக் கற்களினால் இழைக்கப்பட்ட அரியணை பாரசீக அரசர்களின் ஒரு சிம்மாசனமாக இருந்தது என பிர்தெளசியின் ஷாநாமா என்னும் நூல் குறிப்பிடுகின்றது.)

(குறிப்பு: அமீர்-இ-ஜும்லா: நிதியமைச்சர், வசீர்-இ-அஷ்ரப்: வெளியுறவு அமைச்சர் அரசு விவகாரத்துறை அமைச்சர், அரசு விழாக்களை முன்னின்று நடத்தும் பொறுப்புடையவர்.)

(குறிப்பு: கொத்வால்- காவல்துறைத் தலைவர், தலைநகரின் நீதிபதி சதர்-இ-ஜஹான்: தலைமை நீதிபதி, சமய அறநிலையத்துறை அமைச்சர்.)

(குறிப்பு: இதில் ஒரு மசூதி 1367ல் முழுமையாக கட்டி முடிக்கப்பட்டது.)

முதலாம் முகமதுவின் ஆட்சிக்கு பின் பாமினி அரசின் தலைநகரம் குல்பர்காவிலிருந்து ___________ ஆண்டு பீடாருக்கு மாற்றப்பட்டது.

(குறிப்பு: முதலாம் முகமது ஷாவிற்குப் பின் சில சுல்தான்கள் ஆட்சி செய்தனர். அவர்கள் திறமையற்றவர்களாக விளங்கினர்.)

(குறிப்பு: மூன்றாம் முகமதுவின் காலம் 1463 – 1482.)

(குறிப்பு: பாரசீகத்தில் பிறந்த முகமது கவான் புகழ்பெற்ற இஸ்லாமிய சமய வல்லுநராகவும், பாரசீக மொழியில், கணிதத்தில் புலமை பெற்றவராகவும் விளங்கினார்.)

(குறிப்பு: பாரசீக வேதியியல் வல்லுநர்களின் வழிகாட்டுதலின் அடிப்படையில் வெடிமருந்தை பயன்படுத்தினார்.)

(குறிப்பு: மாகாணத் தலைவர்களின் இருபிரிவுகள் தக்காண முஸ்லீம்கள் வெளிநாட்டிலிருந்து வந்த முஸ்லீம்கள்)

(குறிப்பு: ராஜா கிருஷ்ண தேவ் வாரங்கல்லைத் தலைநகராகக் கொண்ட காகத்திய அரசர் ஆவார்.)

(குறிப்பு: குலிகுதப்ஷா கோல்கொண்டா கோட்டையை கருங்கற்கள் கொண்டு புனரமைத்தார். அதன் பின் இக்கோட்டைப் பகுதி இருந்த நகரம் முகம்மது நகர் எனப்பட்டது.)

(குறிப்பு: முகம்மது குலி குதுப்ஷா காலத்தில் கம்பீரமான கோட்டையாக கோல்கொண்டா கோட்டை திகழ்ந்தது.)

(குறிப்பு: கோல்கொண்டா வைரச் சந்தை, கோஹினூர் வைரம் உட்பட மிகச்சிறந்த வைரங்களை உலகிற்கு வழங்கியது.)

(குறிப்பு: கோல்கொண்டா கோட்டை ஹைதராபாத்திலிருந்து 11 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் உள்ள மலைமீது 120 மீட்டர் உயரத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. கோல்கொண்டா கோட்டையில் அரச அவையும் உள்ளது.)

(குறிப்பு: கோல்கொண்டா கோட்டையின் நுழைவாயில் பகுதி பதேதர்வாசா (அ) வெற்றி நுழைவாயில் என்றழைக்கப்படுகிறது.)

(குறிப்பு: கோல்கொண்டா கோட்டையில் பீரங்கிகள், பாலங்கள், அரச அரண்மனைகள், அறைகள், மசூதிகள், தொழுவங்கள் உட்பட நான்கு சிறிய கோட்டைகளும் இதனுள் அடங்கும்.)

(குறிப்பு: 1687 இல் ஆப்கானிய வாசல் காப்பாளரின் துரோகம் காரணமாக ஒளரங்கசீப் கோல்கொண்டா கோட்டையை கைப்பற்றினார்.)

(குறிப்பு: பிற்காலத்தில் பீஜப்பூர் வலிமையான அரசானது. பீடார், பெரார் போன்றவை அதில் இணைக்கப்பட்டன. அதே நேரத்தில் அகமதுநகர், கோல்கொண்டா போன்றவை சுதந்திர அரசுகளாயின.)

(குறிப்பு: மூன்றாம் முகம்மது இறந்த பின் பாமினி அரசு வீழ்ச்சியடையத் தொடங்கியது.)

(குறிப்பு: ராக்கஷி தங்கடி போரில் (தலைக்கோட்டைப் போர்) விஜயநகர அரசு தோற்கடிக்கப்பட்டது. இப்போருக்கு பின் தக்காண சுல்தானியங்கள் முகலாய அரசுடன் இணைக்கப்பட்டன.)

(குறிப்பு: இந்நிகழ்வு ஹொய்சாள அரசர் மூன்றாம் பல்லாலர் மதுரை சுல்தானால் கொல்லப்பட்ட பின்னர் நடைபெற்றிருக்க வேண்டும். ஹரிஹரர் புக்கர் ஆகியோர் சங்கமரின் புதல்வர்கள் ஆவர்.)

(குறிப்பு: தலைநகரமான ஹொசபட்னா விரிவுபடுத்தப்பட்ட பின்னர் வெற்றியின் நகரம் என்ற பொருளில் விஜயநகரம் என புதிய பெயர் சூட்டப்பட்டது.)

(குறிப்பு: வரலாற்றறிஞர்கள் ஹரிஹரர் தொடங்கிய அரச வம்சத்தை அவரின் தந்தையாரின் பெயரில் அல்லது மூதாதையாரின் பெயரில் சங்கம வம்சம் என அழைத்தனர்.)

(குறிப்பு: வித்யாரண்யர் விஜயநகரப் பேரரசு உருவான ஆறுபது ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் வாழ்ந்தவர் ஆவார்.)

(குறிப்பு: ஆரவீடு வம்சம்: (1570 - 1650). விஜயநகர அரசு நான்கு அரச வம்சத்து அரசர்களால் முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு மேலாக ஆளப்பட்டது.)

(குறிப்பு: குழப்பமும் கொந்தளிப்பும் நிறைந்த இச்சூழ்நிலை சங்கம வம்சத்தை சேர்ந்த ஹரிஹரர் முதலான ஐந்து சகோதரர்களுக்கு தங்கள் பகுதிகளை ஒருங்கிணைக்கவும் விரிவாக்கம் செய்யவும் வாய்ப்பினை வழங்கியது.)

(குறிப்பு: இச்சமயத்தில் தமிழகத்தின் வட மாவட்டங்களை உள்ளடக்கிய தொண்டை மண்டலப் பகுதியை சம்புவராயர் ஆண்டு வந்தனர்.)

(குறிப்பு: முதலாம் புக்கரின் தொண்டை மண்டலப் பகுதியை கைப்பற்றும் பணியை கம்பண்ணா, தளபதி மாரையாவின் உதவியுடன் வெற்றிகரமாக முடித்தார்.)

(குறிப்பு: ஆனால் மதுரை உள்ளிட்ட பாண்டிய நாடு அப்போது விஜயநகர அரசோடு இணையவில்லை. நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் 1500 வாக்கில் பாண்டியநாடு விஜயநகர அரசின் ஒரு பகுதியானது.)

(குறிப்பு: இந்நூல் குமார கம்பண்ணா மதுரை சுல்தானை வெற்றிக் கொண்டதை பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது.)

(குறிப்பு: விஜயநகர அரசர்கள் முஸ்லீம்கள் அல்லாத இந்து அரசுகளான வாராங்கல், கொண்டவீடு, ஒரிசா ஆகியவற்றுடன் போரிட்டபோது முஸ்லீம் அரசுகள் சிலசமயம் விஜயநகருக்கு ஆதரவாகவும் சில சமயம் எதிர்தரப்புக்கு ஆதரவாகவும் பங்கேற்றனர்.)

(குறிப்பு: இரண்டாம் தேவராயர் (1422 - 46) ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்கும் வரை இப்பிரச்சனையில் விஜயநகரால் பெரும் வெற்றி என எதையும் பெற இயலவில்லை.)

(குறிப்பு: இரண்டாம் தேவராயர் மேற்கொண்ட போர்கள் அனைத்தும் கப்பம் வசூல் செய்வதற்காகவே நடைபெற்றன. இடங்கள் கைப்பற்றப்பட்டு இணைக்கப்படவில்லை.)

(குறிப்பு: இரண்டாம் தேவராயர் தனது குதிரைப் படையின் வலிமையைப் பெருக்குவதற்காகப் பயிற்சி பெற்ற முஸ்லீம் குதிரைப்படை வீரர்களை தனது படைகளில் சேர்த்துக் கொண்டார்.)

(குறிப்பு: அப்துர் ரசாக், கொச்சி சாமுத்திரி அரசவைக்கும் விஜயநகரத்திற்கும் வருகை தந்தார். அப்துர் ரசாக் தனது குறிப்புகளில், இரண்டாம் தேவராயர் மிகப்பெரும் பகுதியைக் கட்டுப்படுத்தினார் என்று குறிப்பிடுகின்றார்.)

(குறிப்பு: திருச்சிராப்பள்ளி வரை வெற்றிகரமாகப் படையெடுத்து வந்த கஜபதி படைகள் பெரும் அழிவுகளை ஏற்படுத்தியதோடு கோவில்களின் செல்வத்தையும் கொள்ளையடித்தன.)

(குறிப்பு: சாளுவ வம்ச அரசர்களின் எழுச்சி வரை தஞ்சாவூர், திருச்சி பகுதிகளில் திருமலைத்தேவர், கோனேரித் தேவர் போன்ற குறுநில மன்னர்கள் ஒரு சில பத்தாண்டுகள் சுதந்திர அரசர்களை போல ஆட்சி நடத்தினர்.)

(குறிப்பு: நரச நாயக் தென்பகுதியில் கலகத்தில் ஈடுபட்ட உள்ளூர் தலைவர்களை அடக்க முயன்றார்.)

(குறிப்பு: சாளுவ நரசிம்மர் இறப்பதற்கு முன்பாக தனது இளம் வயது மகன்களை நரச நாயக்கரின் பாதுகாப்பில் விட்டுச்சென்றார். உண்மையான ஆட்சி அதிகாரம் தனது கைகளுக்கு வரப்பெற்ற நரச நாயக் தனது மரணம் வரையிலும் நாட்டை பாதுகாக்க பல நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார்.)

(குறிப்பு: வீரநரசிம்மரைத் தொடர்ந்து அவருடைய தம்பி கிருஷ்ண தேவராயர் அரியணை ஏறினார்.)

(குறிப்பு: இந்த வெற்றியைத் தொடர்ந்து கிருஷ்ண தேவராயர் இருமுனைகளில் போரிட வேண்டியிருந்தது. ஒன்று பரம்பரை எதிரிகளான பாமினி சுல்தான்களுடன், மற்றொன்று ஒரிசாவின் கஜபதி அரசர்களுடன்.)

(குறிப்பு: கிருஷ்ணதேவராயருடைய கிழக்குத் திசை படையெடுப்பின்போது கஜபதி அரசர்களின் வசமிருந்த உதயகிரி கோட்டையைப் போன்று பல கோட்டைகள் கைப்பற்றப்பட்டதைப் பற்றி பல கல்வெட்டுகள் தெளிவாக விளக்குகின்றன.)

(குறிப்பு: ஒரு சில படையெடுப்புகளின்போது, மலபார், கொங்கணக் கடற்கரைப் பகுதிகளில் தங்களுடைய அதிகாரத்தை நிறுவுவதற்கு முயன்றுகொண்டிருந்த போர்த்துகீசியர் விஜயநகருக்கு இராணுவ உதவிகளைச் செய்தனர்.)

(குறிப்பு: பல கோவில்களில் கிருஷ்ணதேவராயர் எழுப்பிய கோபுரங்கள் இன்று வரை உள்ளன.)

(குறிப்பு: கிருஷ்ணதேவராயர் நாயக் அல்லது நாயங்காரா முறையை மறுசீரமைப்பு செய்து அதற்கு சட்ட அங்கீகாரத்தையும் கொடுத்தார்.)

(குறிப்பு: கிருஷ்ணதேவராயரின் மருமகனான ராமராஜா அச்சிறு வயது இளவரசனுக்கு பட்டம் சூட்டுவதன் வழியாக அரசியல் மேலாதிக்கம் செலுத்த விரும்பினார்.)

(குறிப்பு: செல்லப்பா (சாளுவ நாயக் என்றும் அறியப்படுபவர்) என்பவர் அக்காலக் கட்டத்தில் தமிழகத்தின் பெரும்பகுதியைத் தன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தார். காலப்போக்கில் இவரே கிளர்ச்சியில் ஈடுபட அச்சுதராயர் பெரும்படையோடு தென்னகம் வந்து இவரை அடக்கினார்.)

(குறிப்பு: அச்சுததேவராயர் மரணமடைந்த பிறகு அவருடைய ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் அரச பதவியேற்று ஏறத்தாழ முப்பது ஆண்டுகள் ஆண்டார் (1542-70). ஆனால் உண்மையான அதிகாரம் ராமராஜாவின் கைகளில் இருந்தது.)

(குறிப்பு: இத்தகைய பிரித்தாளும் சூழ்ச்சியின் விளைவாக, தக்காண சுல்தான்கள் தங்களது பரஸ்பர பகையை மறந்து ஒன்றுபட்டு, பொது எதிரிக்கு (விஜயநகர அரசு) எதிராக இறுதிப்போர் புரிய கைகோத்தனர்.)

(குறிப்பு: ராமராஜாவின் சகோதரரைத் தொடர்ந்து அவருடைய மகன்களும் பேரன்களும் அளவில் சுருங்கிய அரசை இரு தலைமுறை காலத்திற்கு 1630 வரை ஆட்சி புரிந்தனர்.)

(குறிப்பு: ராஜ்யா என்னும் மண்டலங்களாக நாடு பிரிக்கப்பட்டு, ஒவ்வொரு ராஜ்யாவுக்கும் ஒரு பிரதானி (ஆளுநர்) நியமிக்கப்பட்டார்.)

(குறிப்பு: சந்திரகிரி, படைவீடு, வலுதலும்பட்டு, திருச்சி, திருவாரூர் என்பன ஐந்து ராஜ்யாக்களாகும்.)

(குறிப்பு: பிரதானி அரச குடும்பத்திற்கு உறவினர் அல்ல. நிர்வாகத்தில் அவருக்கு உதவி செய்யக் கணக்கர்களும் ராணுவ அதிகாரிகளும் பணியமர்த்தப்பட்டனர்.)

(குறிப்பு: விஜயநகர பேரரசின் மிகச்சிறிய நிர்வாக அலகு கிராமமாகும். துளுவ வம்சத்தைச் சேர்ந்த கிருஷ்ணதேவராயரால் நாயக் முறை அறிமுகமானபோது ராஜ்யாக்கள் தங்களது நிர்வாக, வருவாய் முக்கியத்துவத்தை இழந்தன.)

(குறிப்பு: பதிமூன்றாம் நூற்றாண்டில் காகத்திய அரசில் ஒரு நாயக்கின் இராணுவ சேவைக்கும் பதிலாக ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியின் வருவாயை வழங்கும் முறை நடைமுறையில் இருந்தது. இது தில்லி சுல்தானியத்தில் பின்பற்றப்பட்ட இக்தா முறையைப் போன்றதாகும்.)

(குறிப்பு: கல்வெட்டுகள் இம்முறையைத் தமிழில் நாயக் கட்டணம் எனவும், நாயக்தானம் என கன்னடத்திலும், நாயன் கரமு என தெலுங்கிலும் குறிப்பிடுகின்றன.)

(குறிப்பு: கல்வெட்டுச் சான்றுகளும் நூனிஸ், பயஸ் போன்ற வெளிநாட்டவரின் பயணக் குறிப்புகளும் இதை உறுதி செய்கின்றன.)

(குறிப்பு: இந்நாயக்குகள் குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையில் குதிரை, காலாட்படை வீரர்களைப் பராமரித்து தேவைப்படும் நேரத்தில் அரசருக்கு இராணுவச் சேவை செய்ய வற்புறுத்தப்பட்டார்கள் எனவும் நூனிஸ் குறிப்பிடுகின்றார்.)

(குறிப்பு: ராயவாசகமு என்பது தெலுங்கு மொழி நூலாகும். இந்நூல் கிருஷ்ணதேவராயரின் காலத்தில் நாயக்க முறை நடைமுறையில் இருந்ததைக் கூறுகிறது.)

(குறிப்பு: பெரும்பாலான நாயக்குகள் கன்னட, தெலுங்கு போர்த் தளபதிகளாகவும் இருந்தனர்.)

(குறிப்பு: நாயக்குகள் நாயக்தானம் எனப்பட்ட தங்களின் பகுதிகளில் உற்பத்தியைக் கட்டுப்படுத்தினர். பேட்டை எனும் வணிக மையங்களை நிறுவினர்.)

(குறிப்பு: சங்கம வம்ச அரசர்களின் காலத்தில் விஜயநகரத்தின் ஆட்சி புதிய பகுதிகளுக்குப் பரவியபோது வரிவசூல் அதிகாரிகள் கடுமையாக நடந்து கொண்டதால் உழைக்கும் மக்கள் கிளர்ச்சி செய்ததாகக் தெரிகிறது.)

(குறிப்பு: பதினாறாம் நூற்றாண்டிலிருந்து ஜவுளி வணிகமானது இந்தியாவிற்கு வந்த போர்த்துகீசியர் மற்றும் ஏனைய ஐரோப்பிய வணிகர்களைப் பெரிதும் ஈர்த்த ஒன்றாகும்.)

(குறிப்பு: புதுக்கோட்டை ஒரு சிறிய சிற்றரசாக மதுரை மற்றும் தஞ்சாவூர் நாயக்க அரசுகளின் இடையில் அமைந்திருந்தது.)

(குறிப்பு: போர்புரியும் மரபினைக் கொண்டிருந்த இப்பகுதி வாழ் மக்கள் பாண்டிய சோழ விஜயநகர அரசர்களிடம் படை வீரர்களாக பணியாற்றினர்.)

(குறிப்பு: உடையான் சேதுபதி என்பதற்கு இராமேஸ்வரத்திற்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான நீர் இணைப்பின் அல்லது பாலத்தின் தலைவர் என்று பொருள்.)